پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

یک سئوال مدت‌ها است که ذهن نگارنده را مانند بسیاری از مردم مشغول کرده و آن این است که چرا برخی مسئولان در کشور برای گرفتن مسئولیت، به سرعت احساس تکلیف شرعی می‌کنند، اما برای واگذاری پست و مسئولیت مدت‌ها در پی حجت شرعی می‌گردند و بسیاری هم آن را نمی‌یابند؟!

سال آخر دولت روحانی بی‌شباهت به سال آخر دولت احمدی‌نژاد نیست. تمام آنچه که مردم به عنوان نقطه ضعف احمدی نژاد دیده شد، در دولت روحانی تکرار شد. اگر مردم به نوع اطلاع‌رسانی احمدی نژاد درباره انتخابات ۸۸ مشکوک بودند، دولت روحانی هم تا اینجای کار نتوانسته مردم را درباره آمار کرونا قانع کند. اگر دولت احمدی نژاد درباره کشته‌های حوادث ۸۸ سکوت کرد و پیامک‌ها را قطع کرد، دولت روحانی هم درباره حوادث ۹۸ هم سکوت کرد و اینترنت را هم به صورت کلی بست. اگر آن دوره فیسبوک و توییتر فیلتر شد، در دوره روحانی تلگرام فیلتر شد. اگر آن دوره معاون اول و دستیار ویژه رئیس جمهور جرایم اقتصادی داشتند، حالا نزدیکان رئیس‌جمهور و معاون اول هستند که در مسیر دادگاه و زندان در رفت و آمد هستند. اگر در آن دوره رحیم مشایی همه‌کاره بود، حالا در دولت روحانی، محمود واعظی همه‌کاره است.

با انتشار خبر کنار نهاده شدن رحمانی از وزارت صمت، نامه ای افشاگرانه منتصب به ایشان ، خطاب به آقای روحانی در شبکه های اجتماعی در حال دست به دست شدن است. چنانچه این نامه واقعیت داشته باشد، از مجلس، نهادهای نظارتی و بازرسی و شخص آقای رئیسی بعنوان رئیس قوه قضائیه انتظار می رود ، بشکل خاص ورود به مسئله داشته باشند.